მისტერ ჯეკი და მისტერ სილვერი

როდესაც უკვე 32 წლის ხარ კიდევ ერთხელ და კიდევ ბევრჯერ გრძნობ რომ ახალგაზრდობა… მაგალითად  მეოთხე ზახოდზე ყლე ისე მაგრად აღარ გემორჩილება როგორც ადრე, ანუ 21-ის რო ხარ მეოთხეჯერ რო შედებ თავს ისე აკონტროლებ როგორც აირტონ სენა მანქანას წვიმიან დღეს (დაგუგლე), დაზიპინებ თავდაჯერებული და გოგოც ისეა “ოჰ ლა ლააა”, მაგრამ 30+ რო ხარ მმმმ  მუეეეჰ…ა

კომენტარებზე და ალაძინებზე

 

 

 

 

 

 

 

 

როდესაც თითქმის 32 წლის ხარ ცხოვრება ათასი ყლეობით არი გამოტენილი, სამსახური, საცობები და ამბები, მოკლედ დრო არ გრჩება არაფრისთვის მაგრამ ერთი დღე შევირგე და ჩემი უფროსი გოგო ჩემთან დავიტოვე, ჯერ გემრიელობები სასუსნაოები გავაკეთეთ  მერე

ბუდა და წითელი მთვარე

 

როდესაც თითქმის 32 წლის ხარ დროა შეეშვა ყოველი პოსტის დაწყება სიტყვებით როდესაც თითქმის 32 წლის ხარ, თან ასაკზეც არ არი რა, ყველას გონია რო უფრო ჭკვიანი ხარ ვიდრე თითქმის 30 წლის რო იყავი ან 25ის, ამას წინად პარკში ვიჯექით სადღაც და ის გამოხედვა მქონდა, აი ის ყველას რო გეცნობად კარგად, სივრცეში რო ეძებ რაღაცას, ერთმა გოგომ „ჯეკ როგორი იდუმალი და აზრით სავსე თვალებით იყურები“ მთლად ეგრე არ უთქვამს მაგრამ ნუ მაგ შინაარსით, ყველას გონია რამე ჭკვიანურზე ვფიქრობდი არადა მაგრა მეჯვია, ვალივერებ მაკდონალდსი ხომ არ არი ახლო მახლო ან კაფე.

ისე აი რამოდენიმე წუთია დავჯექი ჩემ საყვარელ სავარძელზე, ჩავრთე კომპი და ვფიქრობ

სტაჟორი და გრიშა

როდესაც უკვე 31 წლის ხარ ვერ წყვიტავ, სტაბილურობა მოგბეზრდა თუ უბრალოდ დაგავიწყდა როგორი რთულია ცხოვრობდე ქაოსში, დროა უკვე რომ დამშვიდდე თუ ზუსტად ახლა არის დრო რომ გაურკვევლობის ღია კარში შედგა ნაბიჯი.

რიგითი ფსიქოპატი მოქალაქე ჯეკი

როდესაც უკვე 31 წლის ხარ ნერვები გეშლება, სულ რაღაცისგან უნდა აირჩიო, არჩევანი არჩევანი არჩევანი და ყველა იბიარდმაწ მნიშვნელოვანია, უნდა ჩაუფიქრდე გაანალიზო თითოეული თორე დედა ისე მოგეტყნება „დამენძრას“ თქმას ვერ მოასწრებ.

კინოში სიარულზე

როდესაც 31 წლის ხარ კინოში ისე ხშირად აღარ დადიხარ როგორც ადრე, არადა კინოში სიარული სულ მიყვარდა, არა ის არა რო ბილეთი გაძვირდა ან რამე, უბრალოდ რავი, ეგრე ხდება ხოლმე

მეგობრობის ბისკვიტი და განსხვავებული ხალხი

როდესაც უკვე 30 წლის ხარ უფიქრდები რა არის ბედნიერება, მაგრამ სანამ ამაზე გადავალთ

ძვირფასო მკითხველებო, პატივს ვცემ რა თქვენს შენიშვნებს და მოთხოვნას ნაკლებად ვიხმარო ბილწი სიტყვები, ვგონებ შემდგომში თავს შევიკავებ ნებისმიერი ამორალური თემისგან და ფოკუსირებას მოვახდენ საზოგადოებისთვის მნიშვნელოვან თემატიკაზე, კერძოდ მორალი, ცხოვრებისეული ღირებულებები და ზნეობა… მართლა კი არა ერთი თქვენი კარგიც მოვტყან

ბათუმური პონტები და ინტურისტების ფლამინგოები

 

 

 

 

 

 

როდესაც უკვე 30 წლის ხარ გართობა შენთვის სულ სხვა რამეა ვიდრე იმისთვის ვინც თითქმის 20 წლის არის. მე რომ 17-ის ვიყავი სასტავისთვის გართობა ქობულეთში ნიშნავდა, რომ დღის ბოლოს არავინ არ დაგჭრა ან

3,2,1 ბუუმ!

 

 

 

 

 

როდესაც უკვე 30 წლის ხარ ყველაფერი გეზარება და გეჩვენება რომ ირგვლიც ყველაფერი ჩალპა და არც იცი ამ სიმყრალეს როდემდე აიტან. ამას წინად ერთი ორი კომენტარი ვნახე  “ჯერ-ჯერობით არაგიშავს მაგრამ თემები ხომ ამოგეწურება და მერე რა ჩემ ყლეზე დაწერ მაგასაც ვნახავთ, შე ყლეო”. ხოოდა ვზივარ ახლა ჩემ გემრიელ საწერ მაგიდასთან და ვფიქრობ, ვითომ მართლა? ის ვიღაც რენდომ გამოყლევებული მართალი იყო თუ უბრალოდ იმას ააქვს დანძრეული. 

გოგლიკოზე და კოტიკოზე

 

 

 

 

 

 

 

 

როდესაც უკვე 30 წლის ხარ არც ისე ბევრი მეგობარი გყავს ვიდრე ადრე და მამენტ უცნაურია, იდეაში რაც წლები მიდის მეტ ხალხს იცნობ და მეგობრებიც მეტი უნდა გყავდეს, მაგრამ არა, პირიქით, იკლებენ, თან აქ არ ითვლება თანამშრომლები და სხვა ტიპის ყლე ბანდა